15. Verdwaald

Meestal kom ik na het nemen van een verkeerde afslag na enige strubbelingen wel weer op het rechte pad maar soms moet ik toegeven dat ik zoveel verkeerde afslagen heb genomen dat ik hopeloos ben verdwaald in mijn eigen creatie. Een aardig voorbeeld van zo’n miskleun is onderstaand doek (30 x24 cm.)

Ik was al zover dat ik de onderschildering als gereed beschouwde maar toen ik de figuur op de voorgrond had uitgewerkt drong langzaam tot me door dat je met zó’n kop geen vrienden maakt. Mijn pogingen om er iets beters van te maken liepen op niets uit en ik  kon op een gegeven ogenblik niks anders verzinnen dan die kop weg te schuren zonder overigens een idee te hebben hoe het nu verder moest.

Ik heb later nog een halfslachtige poging gewaagd iets te bedenken dat recht deed aan de sfeer van het werk maar de lol was er af toen ik zag dat de kop van de dame rechtsonder te klein was in verhouding met de dame rechtsboven, ook niet bepaald een toonbeeld van schilderkunstig vernuft.

Soms is het eenvoudiger opnieuw te beginnen dan eindeloos fouten te verbeteren dus heb ik er gewoon de brui aan gegeven en er met enige opluchting de witkwast over gehaald. Wat rest is de voldoening dat ik de mensheid in ieder geval één slecht schilderij heb bespaard.