Op afbeelding 2 ben ik bezig de onderschildering verder uit te werken, naast gebrande omber en wit heb ik u ook wat rauwe en gebrande sienna en ultramarijn aan mijn palet toegevoegd. 

Als deze fase ongeveer voltooid is zet ik het paneel een tijdje weg om goed te kunnen drogen. Als ik het een aantal weken later weer eens bekijk blijkt het weer een lang niet zo geslaagd als ik me herinner. Vooral die staande figuur irriteert me. Ik probeer nog om zijn houding en blikrichting te veranderen maar uiteindelijk zie ik maar een oplossing.

Dat ik halverwege ineens ingrijpende veranderingen in de compositie aanbreng is eerder regel dan uitzondering. Ik maak zelden een uitgewerkte voorstudie, als het vanwege zich opdringende creatieve kriebels weer tijd wordt aan een nieuw schilderij te beginnen blader ik wat door mijn schetsboeken tot ik iets zie waar ik misschien wel iets mee kan. (Afbeelding 4) Zo’n schetsje is dus eerder een aanleiding dan een handleiding.

Schilderijen ontstaan terwijl ik er aan werk. Ideeën komen als ik aan het schilderen ben, niet als ik ze van te voren probeer te bedenken. Dat er dan halverwege wel eens iets misgaat neem ik op de koop toe. Doorgaans komt er - na soms hopeloos geknoei, dat wel - toch weer iets uit dat bruikbaar is.

Die vervelende snuiter heb ik inmiddels de deur gewezen, maar of er nog iets van dat schilderij terecht komt?..